του Μπαμπη Σαρίδη
Μιλώντας για σύστημα ή συστήματα υγείας θα πρέπει από την αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτά δεν μπορούν να είναι ούτε ήταν ποτέ ξεκομμένα από το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο κάτω από την κυριαρχία του οποίου λειτουργούν. Κοντολογίς, είναι πάντοτε οι κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν πολιτικοϊδεολογικά , που καθορίζουν ποιο σύστημα υγείας θα υπάρχει, αν και με ποιο τρόπο οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση στις ίδιες υπηρεσίες υγείας. Αν δηλαδή η υγεία και η ζωή τους θα έχει τις ίδιες- ίσες υλικές δυνατότητες να ολοκληρωθούν από την κοινωνία.
Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι σε σχέση με την ένταξη και τον ρόλο των υπηρεσιών υγείας και του ιατρού στη παραγωγική διαδικασία. Αυτός ο ρόλος δεν μπορεί και δεν είναι άλλος από την παρέμβαση στο τμήμα εκείνο των παραγωγικών δυνάμεων (της εργατικής δύναμης) όταν αυτή για λειτουργικούς λόγους ανακόπτεται και επομένως μειώνει την αποδοτικότητα. Όλα αυτά χωρίς μεταφυσικές ή ιδεοληπτικές φοβίες.
Θα θεωρούσαμε σκόπιμο να αρχίσει επιτέλους μια σοβαρή συζήτηση για το ρόλο των υπηρεσιών υγείας και του ιατρού σε σχέση με την παραγωγική διαδικασία στην κοινωνία.
Με όλα τα παραπάνω θα θέλαμε να πούμε ξεκάθαρα ότι στο ερώτημα «τι σύστημα υγείας θα έπρεπε να έχουμε μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη, την εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η απάντηση βρίσκεται στα ακόλουθα:
Αυτό το σύστημα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ταυτίζεται ή να είναι συνέχεια του προηγούμενου.
Δεν μπορεί να ξεπερνά αλλά ούτε να υπολείπεται της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας των δυνάμεων που απαρτίζουν την παρούσα κυβέρνηση
Θα πρέπει από την αρχή και άμεσα να γίνεται αντιληπτό από τον αποδέκτη των υπηρεσιών υγείας η αλλαγή όχι μόνο στο στόχο, στο σκοπό αλλά και στην καθημερινότητα, στην προσβασιμότητα, στην απολαβή σήμερα-τώρα της διαφορετικότητας των υπηρεσιών υγείας τις οποίες πρεσβεύει η παρούσα κυβέρνηση.
Το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την υγεία δε θα έχει καμία αξία αν δε γίνει ένας γενικός οδηγός για δράση στον τομέα υγείας. Το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί από το κατά πόσο οι τοπικές κοινωνίες θα απαιτήσουν, θα προσπαθήσουν να γίνει πράξη, θα επιβάλλουν ένα διαφορετικό σύστημα υγείας.
Στο Λασίθι εδώ και4-5 χρόνια αναπτύχθηκε ένα ενωτικό-αγωνιστικό-διεκδικοαμυντικό κίνημα στον τομέα της υγείας. Το κίνημα αυτό ήταν η απάντηση της κοινωνίας στην επίθεση των μνημονιακών κυβερνήσεων στον τομέα της υγείας. Η κυρία βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε ήταν η αντίσταση σε αυτά που μας φέρνει το μνημόνιο, η πάλη για την επανακατάκτησή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε σε αυτούς τους αγώνες, σε αυτά τα κινήματα. Μια σειρά από στελέχη του ανέδειξαν τα ζητήματα υγείας και αναδείχθηκαν μέσα από αυτά. Ο λαός του Λασιθίου αγκάλιασε τα κινήματα και τα στελέχη τους και τα αναγνώρισε έμπρακτα στις εκλογές της 25ης Γενάρη. Η σύνδεση των προβλημάτων υγείας στο νομό , με το μνημόνιο, την Τρόικα και τις μνημονιακές κυβερνήσεις λειτούργησε αρμονικότατα. Η επαναφορά των πραγμάτων της υγείας στην προ του μνημονίου κατάσταση, μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε στη συνείδηση του Λασιθιώτη και της Λασιθιώτισας και σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Συριζαίοι έπαιξαν τον καθοριστικό ρόλο. Η συνέπεια προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων στον τομέα της υγείας στο Νομό Λασιθίου υποστηρίζουμε ότι πρέπει να είναι ένα από τα χαρακτηριστικά και τις αξίες της Αριστεράς. Πρακτικά αυτό σημαίνει το λιγότερο επαναφορά των νοσηλευτικών ιδρυμάτων του νομού τουλάχιστον στην προ του μνημονίου θέση:
- Κάθε νοσοκομείο να έχει το δικό του οργανισμό όπως τον είχε και πριν το μνημόνιο.
- Πλήρης ανάπτυξη των προβλεπόμενων προ του μνημονίου τμημάτων και υποστηρικτικών εργαστηρίων (μικροβιολογικό – ακτινολογικό).
- Επιστροφή στις προβλεπόμενες προ του μνημονίου κλίνες για κάθε νοσοκομείο.
- Στελέχωση των διοικητικών, τεχνικών, νοσηλευτικών υπηρεσιών του κάθε νοσοκομείου.
- Πλήρης ανάπτυξη του δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας.
Δεν έχουμε περιθώρια , είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι η πολιτική πρέπει να μπει στο τιμόνι. Το ζήτημα δεν είναι τεχνοκρατικό, είναι καθαρά πολιτικό. Το Λασίθι με τη μορφή που έχει πάρει η υγεία σε αυτό έτσι και αλλιώς για λόγους ιστορικογεωγραφικούς μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πιλοτικό πρόγραμμα υγείας. Πρακτικά, πρέπει να δοκιμάσουμε την αποτελεσματικότητα των μικρών ευκίνητων μονάδων υγείας κοντά στους τόπους παραγωγής. Να προτείνουμε δηλαδή ένα καινούργιο μοντέλο.
Μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων πιστεύει ότι στο τυχών μεγαλύτερο κόστος, αν πραγματικά υπάρχει, θα πρέπει να συνυπολογίζεται το κοινωνικό όφελος μαζί με τις χαμένες εργατοώρες στην περίπτωση που θα λειτουργούσε συγκεντρωτικά μια μονάδα υγείας στο διοικητικό κέντρο του Νομού. Μια τέτοια θεώρηση πιστεύει ότι δεν πρέπει να ταυτίζεται απαραίτητα το υγειονομικό κέντρο με το διοικητικό κέντρο στη περίπτωση του Νομού Λασιθίου. Αυτό δε σημαίνει ότι το νοσοκομείο Αγίου Νικολάου δεν θα μπορεί η δεν θα έχει περισσότερα τμήματα ανεπτυγμένα όπως π.χ. αιμοδοσία –μονάδα εντατικής παρακολούθησης.
Μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων είναι μια θεώρηση που μετατοπίζει το κέντρο βάρους των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας προς τα λαϊκά στρώματα, έχει σαφές κοινωνικοπολιτικό κριτήριο, είναι φορτισμένη αριστερόστροφα.
Με τα παραπάνω, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία των μονάδων υγείας σε ότι αφορά το συντονισμό, την αλληλοεπικάλυψη, την καλύτερη χρήση της τηλεϊατρικής, τη μείωση του κόστους όπου αυτό δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα στην ποιοτική και ποσοτική παροχή υπηρεσιών υγείας. Οι θεωρίες για τη δημιουργία μιας μονάδας υγείας στην Παχιά Άμμο πρακτικά με βάση και την παρούσα οικονομική συγκυρία κατέληξαν κοροϊδία. Ο στόχος για την ανάπτυξη του παραπάνω πολιτικού μοντέλου υγείας πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση των Λασιθιωτών μέσα στο Νομό, η μείωση όσο το δυνατό περισσότερο των μετακινήσεων στο Ηράκλειο.
Τέσσερα χρόνια εφαρμογής του συνδιοικητικού μοντέλου, αντί να μειώσουν όπως υποστηριζόταν τις μετακινήσεις ασθενών προς το κέντρο, τις αύξησαν και υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό αν έκαναν φθηνότερη και με ποιο τρόπο, με ποιο κόστος την υγεία στο Νομό. Είναι καθήκον της ΥΠΕ τεχνοκρατικά να επεξεργαστεί, να καταλήξει, να κοινοποιήσει τα συμπεράσματα για το κόστος και τις παροχές υγείας στα τέσσερα αυτά χρόνια της συνδιοίκησης. Οι κ.κ. Γρηγοράκης και Μακρονικολάκης δεν το τόλμησαν. Γιατί άραγε;
Ή αλλάζουμε πορεία λοιπόν σε ένα καινούργιο μοντέλο υγείας για το Νομό με σταθερότητα ή συνεχίζουμε στον προηγούμενο δρόμο της Τρόικας και των μνημονίων. Ένα δρόμο ο οποίος κατά γενική ομολογία είναι αποτυχημένος γιατί δεν μπόρεσε να εξυπηρετήσει ακόμα και τα μνημονιακά συμφέροντα στον τομέα της υγείας.
Η οικονομική και πολιτική συγκυρία είναι πράγματι κακή. Οι Ευρωπαϊκές οικονομικές ελίτ (και όχι μόνο) δε θέλουν και θα πολεμήσουν μέχρι εσχάτων το παράδειγμα της αριστερής διακυβέρνησης στην Ελλάδα με στόχο ή να το κάνουν μια μικρή παρένθεση ή να το αλλοιώσουν , να το προσαρμόσουν όπως αυτοί θέλουν. Να το εντάξουν στη δική τους λογική. Αυτό, ο λαός και το βλέπει και το καταλαβαίνει. Εκείνο που δεν καταλαβαίνει είναι γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε από σήμερα, από τώρα μια αρχή να αλλάξουμε το νομικό πλαίσιο να επαναφέρουμε τους οργανισμούς των νοσοκομείων στην προ μνημονίου κατάσταση, να κάνουμε δηλαδή αυτό που υποσχεθήκαμε στο Λασιθιώτη και τη Λασιθιώτισα προεκλογικά στον τομέα της υγείας. Μια τέτοια κίνηση σήμερα-τώρα είναι σε αρμονία με τις προεκλογικές μας υποσχέσεις και δεν έχει άμεσα οικονομικό κόστος. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τουλάχιστον από αυτό που δείχνει συνέπεια , που χαράζει ένα δρόμο. Το ότι αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος το γνωρίζουμε αλλά έχουμε και σθένος και υπομονή. Εκείνο που δεν αντέχουμε είναι να βαφτίζεται το ψάρι κρέας , εκείνο που πρέπει να αποφύγουμε είναι το ότι αρχίζουμε και ακούμε από το λαό μας το «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα».
Μπάμπης Σαρίδης
Ιατρός μαιευτήρας- γυναικολόγος
Διευθυντής ΕΣΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου